BİR ŞİİR

Bazen içimden duygular sel olup taşmak ister. Böyle zamanlarda herkesin duygularını bir ifade ediş tarzı var. Müzik benim meslek alanım olduğu için müzikle ifade ediyorum kimi zaman. Şiir de müziğin ayrılmaz bir parçası şüphesiz. İşte böyle bir gün içimdeki fırtınayı anlatmanın en samimi yoluna girdim ve bir şiir yazdım. Aslında buna ne kadar şiir denir bilmiyorum. Çok amatörce bir şey. Burada sizlerle de paylaşmak istedim. Zaman zaman anneme duyduğum özlemin büyüklüğünü ve içimdeki acının patlamalarını blogumda sizlerle paylaşıyorum. Bu da öyle. Umarım ki beğenirsiniz ve çok karamsar bulmazsınız.--Kimse için gitme ne olur dememeniz dileğiyle--

GİTME NE OLUR

Yağmur yağıyor yine ince ince bu şehre

Gittiğin gün gibi

Gökler bile ağlıyor bak sensizliğime

Bulutlar bile haykırıyor gitme anneciğim ne olur gitme..

-----------

Dostsuz kaldım, kimsesizim

Sensiz içim öyle ezik, çok çaresizim

Gel tek sırdaşım, tek arkadaşım

Beni yanlız, beni sensiz, beni bensiz bırakıpta

Ne olur anneciğim gitme...

-----------

Hayat akıyor kaldığı yerden

Senden bir haber yok gittiğin yerden.

Bir hançer saplı sanki boğazımda nefes alamıyorum,

Anneciğim yokluğuna dayanamıyorum.

-----------

Çocuklarım büyüyor, ben yaşlanıyorum,

Her şeye her zora alışıyorum.

Çok zor olsa da ayaktayım yaşıyorum,

Anneciğim sensizliğe alışamıyorum.

-----------

Fidanlar yeşeriyor, ağaçlar çiçeklendi.

Yem verdiğin kumrular yemlerini özledi.

Ankara sensiz boş, ayaklarım gitmiyor

Acımı dindirmeye kimsenin gücü yetmiyor.

-----------

Fayda vermiyor ağlamak biliyorum

Rüyalarımda her gece gitme anneciğim gitme diyor, yalvarıyorum.

Lokmalar düğümlendi artık yutamıyorum,

Anneciğim sensiz olmuyor, olamıyorum

Sensiz bir dünyaya alışamıyorum

-----------

Anneciğim gitme yapamıyorum

Anneciğim kokunu çok özlüyorum.

Gitme anneciğim,

Gitme birtanem

Gitme gül yüzlüm ne olursun gitme.