Üzgünüm

Bu günlerde yani yaklaşık 10 gündür oldukça üzüntülüyüm. Eşim araba ile bir kaza geçirdi. Çok şükür ona bir şey olmadı. Gelen cana gelmesin dedik. Eşimin hafif yaralı olarak o kazadan kurtulmasına yürek dolusu şükrettik. O nedenle bir süredir blogumu güncelleyemiyorum. Hepinizden özür diliyorum. Evde işler yoluna girdiği zaman tekrar burada olacağım ama bu sanırım 10 gün daha sürer. Kaza psikolojisini üzerimden atlatmak oldukça zor geliyor. Gecenin bir yarısı gelen bir telefonla kaza yerine gidişim, devrilip perişan olmuş, camları patlamış ve bankette ters duran nazlı kızımı ( arabam benim nazlı kızımdı. Zilli kızım diyordum ona. 11 temmuzda eşim bana bir araba almak istediğini söylemiş ve kendime en yakın hissettiğim arabayı almıştık.) görmüş, eşimi göremeyince ambulansla hastaneye götürüldüğünü öğrenmiş, endişeden ve korkudan deliye dönmüştüm. Ağlayarak hastaneye vardığım zaman eşimin hafif yaralı olarak kurtulduğunu görünce nasıl rahatladım anlatamam. Meğer arabanın önüne köpek atlamış, ona vurmak istemeyen eşim arabanın direksiyonunu kırınca hakimiyeti kaybedip kaza yapmış. Allah kimseye o gece yaşadığım kaygı ve korkuyu yaşatmasın. Trafik kazası gerçekten çok zormuş. Hepinize kazasız günler diliyorum.