BEBEĞİM GELDİ HOŞ GELDİ:)
sevgili minik patiklerin sayfasını aylardır zevkle takip ediyorum. Hemen hemen aynı zamanlarda doğum yaptık minik patikler ile. Hissettiği pek çok şey çoğu zaman benim hissettiklerim ile aynı ya da çok benzer şeylerdi. Benim minik mucizem de 25 Kasım 2005 Cuma günü aramıza geldi nihayet çok şükür :) Bu benim 3. doğumum olduğu için aslında tecrübeli olmalıydım ancak hiçte öyle olmuyor. Büyük heyecan duyuyorsunuz. Ben de bu sayfayı okuyanlardan hamile olanlar varsa onlara belki bir faydam olur diye kendi tecrübelerimi yazarak ilk mutfak sohbetine girmek istedim.
Hamile olduğumu ilk öğrendiğimde şoke olmuştum. Pek hazırlıklı değildim doğrusu. Hem daha yeni doğum yapmıştım. O günlerde öğrendim ki emzirmek sizi yeni hamileliklere karşı korumuyormuş :) Bebeğim 7. ayındaydı ve ben henüz kendimi tam toparlayamamış, istediğim kiloya bile inememiştim. içime düşen bir kurtla tahlil yaptım ve sonuç pozitif çıkınca ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemedim. Şaşkınlığımızı kısa sürede atıp karar verdik eşimle bebeğin doğmasına karar verdik. ikisi beraber büyürler dedik. (Büyük oğlum 11 yaşında olduğundan onu dahil etmedim). Bu sefer hamileliğim biraz daha zor geçti. 1 yıl üzerine ikinci sezeryan ameliyatı beraberinde birtakım riskleri de getirebilirmiş. Çok şükür bizde getirmedi. Mümkün olan en sağlıklı şekilde doğuma gittik. Tabi biraz erken alındı bebek. herkesin bir doğum hikayesi vardır. Erkeklerin bitmek bilmez askerlik anıları gibi bizkadınların da doğum hikayeleri anlatmakla bitmez.
Rutin kontrollerde gittiğim doktorumuzla görüşmelerimiz sonucunda doğumun 25 Kasım günü olmasına vermiştik. Oldukça ilgili ve iyi bir hekim. Son görüşmemizde ameliyata girerken bekleme odasında beni çok bekletmemelerini rica etmiştim. Oranın gerginliği beni çok rahatsız ediyor. 24 Kasım günü öğleden sonra hastaheneye yatırdılar beni. Bazı kontroller ve tahliller yapılacaktı. Odama girdim. Valizimi yerleştirdim. Heyecanlı ve gergin geçen bir gecenin ardından sabah 8 de adımın anons edildiğini duydum. Hazırlanmam için beni çağırıyorlardı. açıkçası o kadar erken bir saatte beklemiyorduk ve henüz eşimde yanımda değildi. Korku ile ameliyathaneye hazırlanmak üzere alt katta bulunan doğumhaneye indirdiler beni. Hastahanede tadilat yapıldığı için doğumhanenin iki odasını ameliyathaneye dönüştürmüşler. Hemşire önce steril ameliyat önlüğünü giydirdi. Sonra sonda taktı. O sırada doktorumun geldiğini gördüm. İçim o kadar rahatladı ki anlatamam. Sanki babamı görmüş gibi sevindim. Güleryüzle karşıladı beni ve bebeğine hemen kavuşuyorsun dedi. saat 8.30 da ameliyat odasına aldılar. Benim aklım eşimdeydi. Onu görememiştim. Helalleşemedim diye düşünmeye başladım. Aklım karmakarışık ve korkularla dolu ameliyat masasına geçtim. Anestezi hekimi çok içten ve sevimli tavrıyla korkumu gidermeye çalıştı. Espriler yapıyorlar, hemşireler ile beni konuşturmaya çalışıyorlardı. Bunda sanırım o anda gözlerimden içimden okuduğum dualarımla dökülen yaşlarımın da etkisi vardır. "Allahım ne olur bebeğimi sağlıkla kucağıma alayım." O sırada elime intraketler takıldı göğsüme kalp atışlarını takip etmek için olduğunu düşündüğüm pullar yapıştırıldı ve göğsümden aşağısını görmemi engelleyecek perde çekildi. Karnım buz gibi bir ilaçla yıkandı. bu işlemleri doğumdan önce yapmalarının sebebi narkoz verildikten sonra o gazların bebeği çok fazla etkilememesi için hemen almaları gerektiği içinmiş. Doktorum "hocahanım hadi size iyi uykular bize de kolaygelsin." dedi ve ben gerisini hatırlamıyorum. Epidural anestezi olmadım ben genel anestezi ile uyuttular. Uyanması biraz zor oluyor. uyandığım zaman ilk sorduğum soru "bebeğim sağlıklı mı?" oldu. hemşire "çok tatlı ve sağlıklı bir bebeğiniz oldu hiç merak etmeyin" deyince nasıl rahatladım anlatamam. Odama çıkardılar beni eşim ve bir aile dostumuz ablamız beni odada bekliyorlardı. Benim bulunduğum şehirde hiç akrabam yok. Annemi geçen yıl kaybettim. kızkardeşim İstanbuldan gelecekti ama ancak akşam yanımda olabildi. Görümcem de İstanbul'dan geldi ama o da evde çocuklarla ilgilendi. Dolayısı ile biraz gariban bir karşılamaydı odamıza gelişimiz ama sağlıkla kurtulmuştuk ya çok mutluydum. Bebeğimi görmek istedim hemen. kıpkırmızı suratlı minnacık bir bebek. Allahım çok şükür. Hemen emzirmek istedim. Çünkü o ilk emzirmenin ne kadar önemli olduğunu biliyorum ve o ilk sütten bebeğimin hemen almasını istedim. İşte o ilk emzirme anı çok özel. Yaşanması lazım. Dilerim isteyen herkes yaşasın bu büyük ve anlatılamaz sevgiyi.
Bu gecelik bu kadarını yazayım sonra devam ederim.